1.1 ที่ตั้ง
1.2 ลักษณะภูมิประเทศ
พื้นที่ของตำบลท่าตะเกียบ ส่วนใหญ่เป็นที่ลาดเนิน มีทิวเขาและป่าดงดิบที่ค่อนข้างสมบูรณ์และเป็นส่วนหนึ่งของป่าสงวนแห่งชาติ แควระบม - สียัด ซึ่งมีพื้นที่ครอบคลุมหลายจังหวัด และเป็นแหล่งต้นน้ำลำธารของแม่น้ำบางปะกง เป็นป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยไม้กระยาเลย อันมีค่าทางเศรษฐกิจ เช่น ไม้มะค่าโมง ไม้ประดู่ ไม้ตะแบก ไม้นนทรีย์ป่า เป็นต้น
1.3 ลักษณะภูมิอากาศ
เป็นแบบมรสุม มี 3 ฤดู คือ
ฤดูร้อน เริ่มตั้งแต่เดือนมีนาคม – เดือนพฤษภาคม
ฤดูฝน เริ่มตั้งแต่เดือนมิถุนายน – เดือนตุลาคม
ฤดูหนาว เริ่มตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน – เดือนกุมภาพันธ์
1.4 ลักษณะของดิน

บ้านท่าตะเกียบ มีความเป็นมาตั้งแต่กรุงรัตนโกสินทร์ โดยในช่วงก่อร่างสร้างเมืองในยุคต้นๆ นั้น ในละแวกบ้านท่าตะเกียบยังไม่ได้ชื่อนี้ คงมีแต่บ้านวังวุ้ง และบ้านท่ากลอย ซึ่งขึ้นการปกครองกับตำบลคู้ยายหมี อำเภอสนามชัยเขตเท่านั้น ผู้เฒ่าผู้แก่ในบ้านได้เล่าความเป็นมาของท่าตะเกียบให้ฟังว่าคำว่า “ท่าตะเกียบ” มีความเป็นมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 3 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ทางกรุงเทพฯ ได้คิดทำการก่อสร้างเสาชิงช้าที่บริเวณหน้าวัดสุทัศน์เทพวรารามและได้บอกตามหัวเมืองต่าง ๆ ที่มีป่าไม้อุดมสมบูรณ์ให้หาไม้แดงเอาไปทำไม้ตะเกียบเสาชิงช้าวัดสุทัศน์เทพวราราม บ้านท่ากลอยและ บ้านวังวุ้งขณะนั้นเป็นป่าอุดมสมบูรณ์ จึงได้รายงานไปทางกรุงเทพฯ จึงได้ส่งทหารมาดูเห็นไม้แดงงาม 2 ต้น บริเวณป่าห่างจากบ้านท่ากลอยและบ้านวังวุ้งไปประมาณ 1 กิโลเมตร เมื่อเลือกได้ไม้แดงต้นงามแล้ว การนำไม้เดินทางไปกรุงเทพฯ ได้ใช้การล่องน้ำไปตามคลองสียัดออกท่าลาด อำเภอพนมสารคาม และนำเข้ากรุงเทพฯ เนื่องจากไม้มีขนาดยาวใหญ่ บริเวณที่ลากไม้ลงคลองสียัดจึงราบเรียบเป็นท่าน้ำ ชาวบ้านจึงเรียกว่าบริเวณนั้นว่า ท่าลงไม้ตะเกียบ และเพี้ยนมาเป็นท่าตะเกียบจนปัจจุบัน